Początki osadnictwa na terenie środkowego Poizerza i Czeskiego Raju są ściśle związane z pojawieniem się rolników młodszej epoki kamienia, którzy przybywali na te tereny w szóstym tysiącleciu przed naszą erą. W życiu prehistorycznego człowieka następuje zasadnicza zmiana. Z myśliwego – zbieracza odwiedzającego nasze tereny w starszej i środkowej epoce kamienia staje się relatywnie osiadły rolnik, który w zasadniczy sposób zaczął zmieniać okoliczny krajobraz. Swoje osady zakładał najczęściej na południowych zboczach nawiewów lessowych albo w urodzajnych dolinach. Osada składała się z kilku tzw. długich domów – chat budowanych z drewnianych pali, których ściany były oplecione wikliną i wypełnione gliną zmieszaną z plewami. Taki materiał jest często znajdywany podczas badań archeologicznych.
